W Tucholi istniał obóz jeniecki o bogatej i wielowarstwowej historii, funkcjonujący w latach 1914-1923, wykorzystywany kolejno przez władze niemieckie, a następnie polskie.
Główne fakty dotyczące obozu:
I wojna światowa (1914-1918): Obóz został założony przez Niemców jesienią 1914 r. Przetrzymywano w nim głównie jeńców rosyjskich i rumuńskich, a także francuskich, angielskich i włoskich żołnierzy. Jeńcy rosyjscy trafili tam m.in. po bitwie pod Tannenbergiem.
Okres powojenny (1920-1921): Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, obóz został przejęty i wykorzystany przez władze polskie podczas wojny polsko-bolszewickiej. Przetrzymywano w nim internowanych żołnierzy Armii Czerwonej oraz Ukraińców (walczących za Zachodnioukraińską Republikę Ludową).
Warunki: Warunki w obozie były trudne, szczególnie w okresie polskim. Epidemia cholery pochłonęła życie około 2000 więźniów.
Dziedzictwo: Historia obozu jest przedmiotem badań historyków i archeologów. Na jego terenie (w Rudzkim Moście) znajduje się cmentarz jeniecki, a Muzeum Borów Tucholskich organizuje wystawy i spotkania poświęcone jego historii.
Teren po byłym obozie do dziś kryje liczne artefakty związane z codziennym życiem jeńców, takie jak guziki mundurowe, monety i elementy oporządzenia, które są odkrywane podczas prac archeologicznych.
Wczoraj w Muzeum Borów Tucholskich nastąpiło oficjalne otwarcie wystawy poświęconej obozowi jenieckiemu w Tucholi. Wyeksponowano wszystkie aspekty historyczne tego miejsca w postaci zebranych artefaktów i fotografii w tym również kart pocztowych należących do znanego, lokalnego kolekcjonera.
Kuratorem wystawy była Lucyna Zdanowska, dawna dziennikarka, która zajmowała się tą tematyką w przeszłości. Prelegentami byli Paweł Redlarski, Waldemar Ptak oraz Ireneusz Szweda ze stowarzyszenia „Ostroga”.
***
(red.)
Materiał stworzony z wykorzystaniem AI.
